Thailand

Thailand
 
Vanaf Dusseldorf vertrek ik met een Emirates Boeing 777-300ER richting Dubai. Het geluk lacht me toe, op mijn ticket heb ik seat 24C gekregen, wat net de plekken bij de nooduitgang zijn. Dit zijn de enige plekken, op de priority seates na, waar je languit met je benen kunt zitten. Zes uur vliegen was dus in dit toestel goed te doen. Tevens had iedereen een soort tablet met  daarop een database met allerlei nieuwe films. Twee films (drie als die tablet niet was vastgelopen) later kwam ik aan in Dubai Hier vond de tussenstop plaats, om na ongeveer acht uur, verder te vliegen richting Thailand. Het eerste land wat ik zou aandoen. Zes uur vliegen later benaderen we het vliegveld suvarnabhum (BKK) in Bangkok en kan mijn rondreis starten.

Bangkok  

De hoofdstad Bangkok ligt net boven de golf van Thailand. Voor vele reizigers is dit een makkelijke bestemming om hun reis te starten. Ook is  de stad met haar 8.200.000 inwoners de grootste stad van Thailand. Reken bij al die  inwoners het aantal touristen op en je zult begrijpen dat het er erg druk is.  

Na mijn landing midden in de nacht, plaatselijke tijd 02:30, neem ik een taxi richting Bangkok. Op voorhand weet je al dat je opgelicht word zodra je een taxi neemt vlakbij het vliegveld. Dit nam ik op de koop toe, want na een reis  van ongeveer 22 uur, wilde ik graag direct naar mijn hostel. Gelukkig kwam ik daar levend aan! De rijkunsten van de taxichauffeurl laat te wensen over. Zo rijdt hij meerdere keren door rood, pobeert hij met mij te praten terwijl hij op de lijn tussen tweestroken in rijdt en zit hij te bellen achter het stuur. Het hostel wat ik vanuit nederland geboekt had ligt vlakbij Khoa San Road. Dit schijnt de buurt voor backpackers te zijn, waar veel te doen is. De straat staat helemaal vol met mensen en auto's kunnen er niet door. De taxi kan me daarom niet direct afzetten bij mijn hostel. Wat betekent dat ik het hostel zelf moet  zoeken. Op zich geen probleem. Maar het wordt een ander verhaal zodra je door een vol Khoa san road moet met je backpack en een rugzak. Na enige tijd zoeken had ik de juiste straat gevonden. Althans er hingen borden van het hostel aan de muur. Het enige wat ontbrak was een ingang. De ingang was nergens te bekennen. Er bleek een lift te zitten, wat van de buitenkant nauwelijks opviel, waarmee je naar de tweede verdieping ging. Hier was de lobby en de receptie waar ik me kon inchecken. Voor drie nachten had ik geboekt, zodat ik eerst kon kijken of het hostel iets was, om het vervolgens te verlengen. Het hostel, Suneta guesthouse, had een slaapzaal met daarin 16 bedden. Hier sliep ik met voornamelijk engelse. 'S morgens ben ik het gebied gaan verkennen. Al snel bleek dat in de mijn buurt, Khoa san road de straat was waar alles te doen was. Hier krioelt het van de mensen.  De straat bestaat uit voornamelijk bars, restaurants en travelagents. Overal staan er kraampjes waar mensen dingen verkopen. Om de vijf meter wordt je benaderd om een suite te laten maken, schorpioenen te proberen of iets anders te kopen. 'S avonds is het er op zijn drukst en zitten alle bars vol met feestende mensen. Dit is een groot contrast met hoe het nog niet zo lang geleden op deze plek was. Zo' n twintig jaar geleden was het gewoon een rustige straat in het centrum van Bangkok. Tot dat de thaise overheid het tourisme ging promoten. In korte tijd was de toestroom van touristen naar deze metropolis flink toegenomen. De hotels stroomden over.  Om toch een slaapplek te hebben, verbleven backpackers in de huizen van de locals op Khao san road. De inwoners kwamen er al snel achter dat er veel geld mee viel te verdienen. Waardoor het aantal geusthouses zich vermenigvuldigden. Ook de restaurants en barren volgden. Al snel veranderde khao san road in een soort van backpacker ghetto. Dit is wel te merken als je er nu komt. Elke avond zit het er bomvol en is iedereen er aan het feesten. Bangkok is geen stad waar je moet zijn voor je rust. Het verkeer alleen al gaat dag en nacht door, waarbij er veel meer auto's, tuk tuk's, bussen, brommers en andere voortuigen op de weg rijden. Het oversteken van de weg is al bijna een onmogelijke opgave. En als de thaise overheid, vanwege de protesten, dan nog wegen wil gaan blokkeren, zal dit de verkeersdrukte niet doen afnemen. Na een enkele dagen heb ik Bangkok wel gezien en besluit ik om de nachttrein naar Chang Mai te nemen.