Siem Reap

Zeven jaar oud was ik toen in 1996 het eerste deel uitkwam van het spel, Tomb Raider. In het spel dat zowel op pc als op playstation uitgekomen is, werd het elegante en avontuurlijke meisje Lara Croft afgebeeld. Dit werd zo' n succes dat het later in het Guinness Book of World Records zou komen. Al eerder, in 2001, zou de eerste film; Lara Croft: Tomb Raider verschijnen. Waar gaat dit heen? Nou in deze film, waarin Angelina Jolie de hoofdrol vertegenwoordigd, wordt Angor Wat als film locatie gebruikt. Wat tempels? De regisseur Simon West koos voor een unieke omgeving van verscheidene tempels. En laat ik nou net in het plaatsje zijn wat bekend staat om deze tempels. Jawel, ik ben op nog geen 12 kilometer verwijderd van 'The Ankor Temples', namelijk Siem Reap!

Vanwege mijn duikcursus op Koh Tao (later meer hierover) heeft het iets langer geduurd voordat ik weer een verslag kon publiceren. Dus om alle lezers tegemoet te komen trakteer ik vandaag op een speciale uitgave van mijn reisverslag, een extra lange tekst met meer foto's (die er inmiddels al iets langer op staan). Dit komt goed voor mij uit omdat ik alles wat ik in deze acht dagen dat ik hier verblijf niet in een kantje krijg gepropt. Ik kan me voorstellen dat zo' n lap tekst als een bittere pil ontvangen wordt. Mijn devies lees het in twee keer of ga tussendoor eerst naar de foto's. Nou, na deze huishoudelijke informatie kunnen we dan eindelijk beginnen. Daar komt ie dan!

Nog voordat ik mijn reis startte keek ik al uit om naar 'The Angkor Temples' te gaan. Dit stond hoog op mijn lijstje. Dus wil ik er zo snel mogelijk naar toe. Maar voordat het zover is ga ik eerst naar school. Dit was ook niet mijn eerste gedachte dat bij mij op kwam, toen ik besloot om na mijn studie te reizen. Echter werkt hier in Siem Reap een bekende van me als vrijwilliger op een school. (Wil jij weten wie sla dan de Hadeejer er maar op na). Ondanks mijn strakke planning vind ik nog wel een gaatje om even langs te komen. (Je kunt het immers niet nalaten, als je zover van huis bent en er is een kennis die uit hetzelfde dorp komt in de buurt, om even op visite te gaan.)

Beloofd is beloofd, en belofte maakt schuld. Ik heb haar beloofd om iets in mijn blog te schrijven dus bij deze.

Waar zal ik eens beginnen, misschien is het het meest handig om deze week in chronologische volgorde te omschrijven. Dus begin ik maar meteen met de eerste dag. Na een kleine vijf uur rijden, vanaf Phnom Phen, kom ik aan in Siem Reap. Het derde grootste plaatsje van Cambodja staat voor mij in het teken van twee dingen. Angkor Wat en een bezoekje aan het schoolproject. Nadat ik de eerste dag rustig aan gedaan had zou ik de tweede dag afspreken met haar.

Het viel voor haar niet mee om garden village, het guesthouse waar ik verblijf, te vinden. Dus besloot ik om buiten de poorten vooraan de straat te gaan staan. Naar een poosje zie ik in de verte een blond meisje verschillende hostels checken of er iemand zat die ze kende. Dit moest ze wel zijn en toen ze honderd meter verder fietste zag ze mij ook staan. Sinds lange tijd had ik haar niet meer gesproken en wat me meteen opviel was toch wel haar uitspraak, de hele brabantse dialect had plaats gemaakt voor iets wat ik niet meteen kon plaatsen. We spraken even bij en meteen daarna werd het tijd om haar guesthouse te zien. Tida's guesthouse was alleen voor mensen die op de projecten zaten. Ze had eigenlijk niet veel tijd voor mij want ze had al een afspraak staan voor die avond. Na een kennismakingsrondje kwam ik erachter dat die afspraak bestond uit een etentje van een 'collega volunteer'. Meteen viel ik binnen tijdens een verjaardag party en kon ik mee cake eten. Dit was niet slecht en het werd nog beter, toen de jarige vroeg waarom ik naar huis ging, er was immers nog een plaatsje over in het restaurant. Iemand had waarschijnlijk afgemeld. Hier kon ik ondanks dat ik al had gegeten het natuurlijk niet maken om ''nee'' te zeggen. Dus eet ik uit beleefdheid maar twee keer avondeten, wat voor mij geen probleem is als het eten zo heerlijk is als de fried cashew nuts with chicken. In het Tida's guesthouse was iedereen heel gastvrij en werd ik meteen uitgenodigd om dag erna 's avonds mee te voetballen. Op maandagavond was het vaste prik om te gaan voetballen. Dit kon ik niet laten schieten, want na een maand niet sporten is het wel niet zo lekker om weer eens iets aan sport te doen. Enthousiast als ik was kon ik me niet inhouden, tussen de plaatselijke locals en de volunteers, waardoor ik de einduitslag op 8-3 op het scoreboard zette. Allemaal leuk en aardig! Maar het werd onderhand toch wel tijd om eens te zien wat dat project nou inhield.

De dag erna zouden we dus een bezoekje brengen aan New Bridge, de school waar ze vrijwilligerswerk doet. We spraken om half negen af, eigenlijk geen tijd voor mij, aangezien ik de laatste tijd toch net iets later op sta, maar ik sta graag een keer iets eerder op om dit te zien. Helaas slaap ik die nacht heel erg slecht. Niet van de spanning. Nee, in de hostel, garden village, waar ik slaap in een dorm room met 32 man maak ik iets mee wat ik nog nooit eerder heb meegemaakt. De kamer bestaat uit 16 stapelbedden en negen van de tien keer slaap ik op de een of andere manier boven. Wellicht is dit een onbewuste voorkeur, omdat ik vroeger in mijn stapelbed ook altijd boven lag. Als de keuze aan mij was deed ik dat nu ook. Helaas krijg ik voor het eerst deze reis een plek op de grond toegewezen. En meteen sloeg het noodlot op de derde avond toe. Keurig op tijd lig ik, na het voetballen, om elf uur op bed als ik plots rond drie uur wakker schiet van mijn boven buurvrouw. Ze was duidelijk dronken en opeens hoor ik iets druppen en doe ik mijn lamp aan. Ze had gekotst en haar kots drupte zo over het trappetje op de rand van mijn bed.''Dankjewel''. In haar dronkenschap zei ze meerdere keren ''sorry'', maar ik zat met de gebakken peren, en kon geen ander bed meer regelen. De dag erop maar meteen even van kamer veranderd en nu zorgde ik er dus wel voor dat er niemand boven me lag.

Na een lange nacht kon ik gelukkig snel weg uit die kamer om naar school te gaan. Ik krijg een kijkje in het leven van een volunteer op een schoolproject, en word meteen aan het werk gezet. Er was een computer waar alle bestanden op stonden die echter elke keer vastliep zodra je de file 'my documents' wilde openen. Er was geen internet aanwezig dus besloot ik om later terug te komen en in mijn hostel even op internet te kijken naar oplossingen. We gingen verder en gingen naar een andere school om een kijkje te nemen hoe de oude school was. Ze zijn onlangs verhuisd en hebben een nieuwe verbeterde school. Doordat je de scholen bezoekt kom je dichter bij de plaatselijke locals en krijg toch iets meer mee van de cultuur. Als backpacker kom je meestal niet op deze plaatsen. De lessen zijn niet te vergelijken met lessen zoals die in nederland worden gehouden. Ik mag een les bijwonen en steek er zelf nog dingen van op ook. Er wordt engelse les gegeven maar dit zijn de basis principes waar ik niet meer bij stil sta. Na een poosje mag ik zelf ook nog voor de klas staan. Ik mag een bingo spel begeleiden, waarbij ze de cijfers in het engels leren. De winner krijgt een plaatselijke lekkernij. De middag brak aan en mijn dorpsgenoot moest gaan werken. Het toeval wilde dat er net die week nieuwe mensen kwamen voor het project. Ze zaten nog in hun introductieweek dus hoefde nog niet te gaan werken. Die middag ben ik met twee andere vrijwilligers een rondje gefietst door Siem Reap. We spraken af om de dag erna richting Angkor Wat te fietsen.

Inmiddels brak de vijfde dag aan. Om half elf in de morgen had ik afgesproken om met dezelfde twee mensen van de dag ervoor richting Angkor Wat te fietsen. Op de hoek van mijn straat bij de X bar zouden we elkaar treffen. Al snel kreeg ik te horen, dat zij de dag ervoor laat te horen kregen, dat ze een meeting dezelfde dag om 12:00 op de planning hadden staan. Inmiddels werd ik toch wel enigszins ongeduldig, om de tempels te zien, en om niet meer tijd te verliezen ging ik er maar alleen heen.

The Angkor Temples

Hoewel de meeste mensen het hele tempelcomplex vaak omschrijven als Angkor Wat, is dit alleen een tempel van het hele gebied, van de voormalige stad Angkor. In de jaren 800-1225 van het Khmer rijk was dit de hoofdstad van Cambodja, wat nu een van de grootste toeristische attractie is van het land. Dit archeologisch park met een omtrek van 40km2 ligt vol met bijzondere en unieke tempels en andere monumenten. Menig archeoloog zou zijn hart hier ophalen. Hoewel ik geen archeoloog ben, waan ik me voor even weer een kind van tien die voor het eerst naar een dierentuin gaat.

Op mijn fiets vertrek ik van de entree, zo n twee km verderop, naar de populairste tempel; Angkor Wat. De fiets parkeer je buiten de tempel. Een km lang pad leid je binnen de tempel. Eenmaal in de tempel is er zoveel te zien dat je van de een verbazing in een andere verassing valt. De tempel is bekend van zijn vijf typische hoven. Waarmee vier continenten/oceanen worden gesymboliseerd en de hoogste staat als teken voor het huis van de Hindoegoden. In deze 1km2 zijn er zoveel details op de 5 tot 10 milj stenen verwerkt dat ik er met gemak uren kan rondlopen. Na drie uur ging ik verder naar Thra Thom, ook wel de tombraider thomb, zodat ik dit nog snel kon bezoeken voordat het ging sluiten. Gelukkig had ik een drie dagen entree kaart en kon ik nog terugkomen. Bij Thra Thom was in alle opzichten anders. Het lag in de jungle en was door de vegetatie verandert. Zo zie je er typische bomen om de tempel heen groeien, zoals ze die laten zien op de filmset van the thombraider, vandaar de bijnaam voor deze tempel. Omdat het al bijna sluitingstijd was waren er haast geen mensen meer te bekennen en kon ik in alle rust de hele tempel verkennen. Na enige tijd rond gedwaald te hebben kwam er opeens uit een of andere gang een gids opgedoken die zei dat ze gingen sluiten. De weinigen die nog aanwezig waren moesten eruit en ik kon weer op huis aan.

New Bridge

De zesde dag brak alweer aan en ik zou terugkeren naar de school om te kijken of ik iets kon doen aan de computer. Plichtsgetrouw als ik was stond ik, nadat ik boven bij mijn hostel in de sunset bar een sandwich tuna weggewerkt had, keurig op tijd bij de X bar op de hoek. Een kleine twintig minuten fietsen en we komen aan op New Bridge. Meteen gingen we maar aan het werk op de computer. Helaas durfde ik het risico niet te nemen om grondige maatregelen te nemen waarbij er een kans aanwezig is dat alle bestanden verloren gingen, waardoor de computer niet gemaakt was.

Tegen de middag gingen we maar weer terug naar Tida's guesthouse waar ik inmiddels al vrij thuis voel. Niemand kijkt me vreemd aan als ik er gewoon kom aanwaaien. Gelukkig was ik niet de enige 'visite' en voelde het iets minder raar voor mij. Die middag hebben we wat rondgehangen bij het huis en wat filmpjes die ik gemaakt heb teruggekeken. Terwijl we daar zitten werd het duidelijk dat de introductie groep de dag erna naar de 'the Angkor Temples' zouden gaan, en ik mocht mee. Hetzelfde verhaaltje als normaal maar dan iets eerder. Ik moest om vijf uur bij de X bar staan en een tuk tuk driver zou me ophalen. Kortom die avond vroeg naar bed, om de volgende dag vroeg paraat te staan.

Sunrise - Norah Jones (2004)

Terwijl ik aan het denken ben voor een toepasselijke titel van deze alinea kreeg ik een ideetje. Misschien is het wel leuk om dit stukje tekst te omschrijven in de vorm van een naam van een liedje dat ooit in de top tweeduizend heeft gestaan (alleen de titel, niet de inhoud is van toepassing op de bijbehorende tekst). Om kwart over vier sta ik op om de 'sunrise' te zien, met de introductiegroep van het project. Een tuk tuk driver staat om vijf uur klaar om mij op te pikken. 
En nadat we de de mensen opgepikt hebben bij Tida's guesthouse kunnen we richting Angkor Wat. Je zou verwachten dat het om vijf uur 's morgens nog niet zo druk is, maar het krioelt er van de mensen. Gelukkig hebben, een meisje en ik van de introductiegroep een goeie spot afgedwongen om de mooiste foto's te maken. Terwijl de zon opkomt is het uitzicht op Angkor Wat nog mooier dan dat die overdag al was. Er ligt een plas water voor de tempel en de weerspiegeling van Angkor Wat en de wolken in lucht op het water is onbeschrijflijk mooi. Een uur later was de zon opgekomen en konden we ontbijten, het was nog niet eens acht uur. Tot een uur of tien heb ik met mijn groepje, waarmee we de tuk tuk deelde, Angkor Wat verkend. De twee mensen waarmee ik twee dagen ervoor rond gefietst had zaten ook in dit groepje. Dit maakte de dag nog leuker, als een persoon de hele tijd begon te zingen. Terwijl ik fanatiek met mijn camera door Bayon loop om mooie plaatjes te schieten, de tweede tempel die we bezochten, hoor ik bij mijn mede groepsgenoten verschillende reportiores de revue passeren. Nadat we even een snelle maaltijd voor het middag eten hadden geconsumeerd, gingen we naar de derde tempel die dag. In Thra thom leidde de verschillende liedjes tot een heuse apotheose. Voor ik het zelf door heb sta ik met mijn groep 'in the jungle the mighty jungle' te zingen. Heel toepasselijk om dit in een jungle te zingen, zelfs de vele Chinezen die de tempel overspoelde, konden er om lachen. Vele van hen maakte foto's om ons muziekoptreden vast te leggen. Nadat we uitgezongen waren konden we verder. Bij de tuk tuk besloten we om maar weer terug naar huis te gaan. Sommigen hadden nog een lichte kater van de avond ervoor, dus een dag van vijf uur 's morgens tot drie uur 's middags was lang zat. Voor mij was dit ook geen probleem want ik had toch nog een dag op mijn entreebewijs over.

A night like this - Caro Emerald (2009) in 2013 op 155

Nog eentje dan om het af te leren. Deze was niet zo moeilijk. Ik was weer eens een naam vergeten. Tja, ontmoet hier ook zoveel nieuwe gezichten. Toen het meisje niet wilde vertellen wat haar naam was, omdat het toch echt niet kon dat ik na twee dagen daar te vertoeven haar naam al was vergeten, zei ze dat het dezelfde naam was als een naam van een Nederlandse zangeres. Daar kwamen we natuurlijk niks verder mee. De andere Nederlandse jongen van mijn groepje opperde nog een wilde gok: "uhm, Gordon". Waarop zij reageerde "haha, nee". We lieten haar naam dus maar in het midden.

De avond naderde en het was een vrijdag, dit betekende maar een ding, namelijk uitgaan. In het weekend zijn de volunteers vrij dus wordt er vaak van de vrijdagavond gebruik gemaakt om naar pub street te gaan. De naam verklapt al dat de straat uit verscheidene pubs bestaat. Hier heb je voor tweeduizend Riel (ongeveer 0,50 US$) een biertje en voor 2,75 US$ een hele kan. En ik zou mijn Nederlandse afkomst ten schande maken als ik daar geen gebruik van zou maken. Graag wilde ik de rest van de avond hier tot in de details beschrijven. Helaas moet ik eerlijk bekennen dat ik een deel van de avond kwijt ben, wat misschien maar beter is ook en weinig toegevoegde waarde zal brengen aan dit verhaal. Het enige wat me wel bijgebleven is dat we flink genoten hadden en dat ik 'a night like this' niet meer aan zou kunnen.

Mijn laatste dag in Siem Reap was al weer aangekomen en ik bracht, nadat ik mijn roes uitgeslapen had, nog een laatste afscheidsbezoek aan de mooiste plaats waar ik tot nu toe tijdens mijn reis geweest ben. Een laatste foto van de gigantische tempel en ik was tevreden en kon snel terug naar het centrum. Het was inmiddels half zeven 's avonds en moest even een beetje haasten zodat ik op tijd was voor 'the giant puppet street parade'. De kinderen van de scholen hadden enorme poppen gemaakt om daarmee een parade te lopen en tegelijkertijd zouden de volunteers geld ophalen voor de scholen. Nadat de parade was afgelopen kon het wachten beginnen, om half drie 's nachts die nacht zou mijn bus richting Bangkok vertrekken. Om de dag erna een vliegtuig te pakken richting Phuket. Niet handig natuurlijk om een hele nacht na zo n lange dag  uit te gaan als je de dag er op een lange reis moet maken. Toch was het een leuke afsluiting van een leuke week. Mede dankzij de gastvrijheid en gezellige mensen in Tida s guesthouse werd de week alleen maar leuker. Ook was het wel grappig om weer een bekende te spreken ipv steeds nieuwe mensen te ontmoeten.

Helaas moet ik afscheid nemen van dit leuke plaatsje en gaat mijn reis verder richting Thailand, waar ik weer mijn favoriete supermarkt, de 7/11, kan bezoeken. Sa wa di kap Thailand. Here I come!