Laos

Vooraf was ik niet van plan om naar Laos te gaan. Laos is een malaria gebied dat ik eigenlijk liever vermijd. Daarnaast dacht ik dat het qua tijd ook niet haalbaar was. Echter hoor ik van veel mensen hier, die er al zijn geweest, dat het seizoen goed is en er bijna geen muggen zijn. De tijd die ik voor mijn hele reis over heb is lang genoeg om wat meer landen te bezoeken dan oorspronkelijk het plan was. Kortom toch maar even langs Laos. 

Met de bus vertrek ik vanaf Chang Mai naar Vang Vieng. Dit is een busrit van vierentwintig uur. Onderweg moet je langs de grens, wat niet alleen veel tijd in beslag neemt. Het is ook een bureaucratische rompslomp aan papierwerk wat je moet invullen, om je visum 'on arrivel' te krijgen. Hiervoor blijkt een pasfoto noodzakelijk te zijn. Als je deze op de voorhand nog niet bij je hebt, zoals ik, is dat geen probleem. Ze kunnen deze gewoon even ter plaatse voor je maken met een klein fototoestelletje. Gelukkig wordt de foto niet gebruikt op het visum in je paspoort. Want na zestien uur in de bus gezeten te hebben, was ik iets te moe om er vrolijk op te staan. Na al het invullen van het papierwerk kun je in de rij gaan wachten. En een uur later is daar dan dat ene stempeltje (ter waarde van 30$) en een mooie sticker, waardoor je legaal in Laos mag verblijven. Althans voor een maand!

Laos ligt ten noorden van Thailand en is, met een oppervlakte van  236.800 km², ongeveer zes keer zo groot als Nederland. Een kleine kanttekening hier bij is wel dat 4736 km² daarvan water is. Doordat het land vanaf 1893 tot het frans-indochina behoordde heeft het vele franse invloeden. Zo spreekt een Laotiaan eerder frans in plaats van een woordje engels. Erg handig!

Vang Vieng

Eenmaal in Laos zijn er een paar plaatsen die zeker de moeite waard zijn om te bezoeken. Een daarvan is Vang Vieng en tevens mijn eerste bestemming. Deze plaats heeft zijn bekendheid te danken aan het 'tuben' op de Nam Song river. Rond de klok van vijf kom ik aan in Vang Vieng. Gedurende de rit had ik al wat nieuwe mensen ontmoet. Dit waren wederom Engelsen. Op de een of andere manier vertegenwoordigen de Engelsen en de Australiers in Zuid Oost Azie het grootste aandeel onder de backpackers. Veel Engelsen houden een 'gap year' hier en voor de Australiers is het relatief dichtbij. Zij waren zo slim om vooraf even te boeken en ik ging er natuurlijk weer op de bonnefooi naar toe. Er was een plaats over die ik aan iemand anders gunde. Gelukkig was er een plek vrij, twee guesthouses verderop. Hier had ik een eigen kamer op Champalao bungalow guesthouse. Waar ik waarschijnlijk nog beter af was dan de 'easy going' hostel waar die anderen zaten. Met dezelfde groep van de bus had ik afgesproken om iets te gaan eten. Dit eindigde in de Kangaroe Bar, wat eigenlijk niet de bedoeling was. Na een nacht niet geslapen te hebben vanwege de busrit wilde ik eigenlijk naar bed. Toch werd het een legendarische avond, omdat een Australier van de busreis ook mee ging. Hij was 34 jaar oud maar gedroeg zich eerder als een twintiger. Zijn accent alleen al viel erg in de smaak bij de Engelse jongens. En toen hij zowat om de vijf zinnen een keer: ''you' are a fucking natural, man'', moest zeggen, nam de hilariteit alleen maar toe. Deze zin had hij waarschijnlijk gejat uit de film:'Snatch', aldus die Engelse jongens. Ik zelf zou het niet weten en zou het moeten verifieren. De avond erop besloot ik om even rustig aan te doen. De dag erna ging ik wel weer mee naar de Kangeroebar, een van de weinige goeie bars in het kleine plaatsje. Na een poosje vroeg ik aan de Engelse jongens waarom de australische jongen er eigenlijk niet bij was. Hij had immers de eerste avond leuk gemaakt. Het bleek dat hij de tweede avond zo bont had gemaakt dat hij was opgepakt en niemand iets meer van hem had gehoord. De vier dagen daarop heb ik, ''you' re a fucking natural, man', zo' n vijftig keer voorbij horen komen door de Engelse jongens. 

Tuben

In het kleine plaatsje valt er naast het uitgaan eigenlijk niet zo veel meer te doen dan tuben op de Nam Song river. Voor het dobberen op het water hoef je alleen even een rubberen band (tube) te huren. Al voor 55.000 Kip met een borg 60.000 Kip huur je er een. Een euro staat gelijk aan zo'n 10.000 Kip. Dit valt dus wel mee. Er zit wel een klein addertje onder het gras. Je moet hem terug brengen voor 18:00 uur. 
Dit is haast niet te doen zonder een taxi terug te nemen. Er was nagenoeg geen stroming dus moesten we zelf peddelen. Na de derde en laatste bar hadden we anderhalf uur over om op tijd terug te komen en dit hadden we net gehaald dmv een taxi. Ondanks dat was het wel een geslaagde middag. Tijdens het tuben konden we aanmeren bij drie bars, waar we voornamelijk beerpong speelde. Helaas is het tuben door de jaren heen kleiner geworden. Dankzij een paar dodelijke incidenten, zijn er meer regels in het leven geroepen en een aantal barren gesloten. Dit zorgde voor een afname van de populariteit en nu zijn er aanzienlijk minder mensen aanwezig. Zo ook zijn de feesten kleiner.

''Off the beaten track''

Na vijf dagen ken ik het plaatsje onderhand wel en ga ik verder. Laos was eigenlijk een land dat ik niet zo nodig hoefde te bezoeken. Alleen het is een beetje lastig om in Vietnam te komen zonder Laos te doorkruisen. Een vlucht met een vliegtuig was een optie, daarmee zou ik het onnodig duur maken. Vietnam had ik in eerste instantie geschrapt van mijn route, omdat ik dacht dat dit in drie maanden niet haalbaar zou zijn. Aangezien ik in drie weken tijd al in Laos zit denk ik daar nu iets anders over. Het reizen van de ene plaats naar de ander is hier relatief makkelijk. Kortom, tijd om naar Hanoi te gaan. Echter moet ik daarvoor wel eerst even langs de hoofdstad Vientianne, van Laos. Van Vang Vieng rijd er namelijk geen bus.